Gönderi

Öteden beri, insanların gülerken kendilerini ele verdiklerini düşünmüşümdür. Sahte bir bakış, sahte bir ses tonu takınabilir, hareketlerimizi kontrol edebiliriz. Ama başka birisi gibi gülmek, çok zordur. Sahipleri kadar sinirli gülüşler bilirim. Gösterdiğinden çok daha fazlasını gizleyen kapalı ağızla gülüşler. Umutsuzca ilgi çekmeye çalışan çıngıraklı kahkahalar. Sanki ıstıraptan kaçıyormuş gibi, bitmek tükenmek nedir bilmeyen, upuzun gülüşler. Güven kazandıkça, yavaş yavaş tırmanan gülüşler. Bir kez çınlayan, havayı bölen, sonra bıçak gibi kesilen gülüşler. Görmüş geçirmiş, boğuk gülüşler. Bunların hiçbiri onun gülüşüne benzemiyor.
Sayfa 164Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.