Yine de her oğul gibi, ne kadar direnirsem direneyim daha en başından babama karşı yeniktim.
Zamanı tanrı yaşar, insanoğlu hep ölmek için.
Uyumayı başaramıyorum, gözkapaklarımın arasında uykumu kaçıran bir kadın var. Eğer yapabilseydim ona gitmesini söylerdim; ama boğazında konuşmamı engelleyen bir kadın var..
Bir insanı son kez gördüğünü peşinen bilmenin acısı hiçbir acıya benzemiyordu..
Ama sonra sanki çoktan hikayesinin sonuna geldiğini hissetmiş de bu hikayenin son cümlesine nokta mı, soru işareti mi, ünlem mi, yoksa devamında ne olacağını kimsenin kestiremediği üç nokta mı daha uygun kaçacak diye öylece çaresiz ve dalgın bir halde, gözlerini kapayıp derin bir uykunun kollarına bıraktı kendini.
Acil servislerin belki de tek iyi yanı ne yapacaklarını bilemez halde bekleyen kaygılı telaşlı ve çaresiz hasta yakınlarını bir süreliğine de olsa rahatlatıp bütün kontrolü kendi ellerine almalarıydı.
Bütün babalar gibi uzaklara belli belirsiz bakarak, zihnindekilerin dışarı taşmamasına gayret ederek derin derin nefes alarak sustu babam.
Babamın gözlerindeki kedere karşılık, yarım gün bir gülüş gelip dudaklarının kıyısına kurulmuş ve o hafif yana kıvrık dudakları onca yılın kahrından sonra bir keyif sigarası yakmış gibi, kendine bir türlü hakim olamıyordu.
Annem beni bırakıp gittiğinde yavrum, annenin beni bırakıp gidişi, annemin beni bırakıp gidişi gibiydi sanki..
Dünya bir köşeye çekilip gözyaşları görülmesin diye gizlice ağlayan bir baba gibi ağırlaşmaya başlamıştı.
Hayat yıllar sonra söylenmiş eksik bir söz gibi ağırlaşmaya başlarken bir daha dünya üzerinde görmeyeceğim kadar güzel ve derin bir uyku çektim o gece.
Herkes arkasında bir şey bırakır bir gün, bir işaret, bir söz, bir bakış.. Ben sana keder, sana veda, sana tutulması zor bir yas bıraktım, üzgünüm.
İnsan öldüğü yaşta kalırmış, yani kaç yaşında ölürsen geride kalanlar seni hep o yaşta hatırlarmış.
Gözün kaderi görmek, kalbin kaderi yanmaktır.
Güneş aynı güneş ama sen yaşlısındır artık, bir nefeslik ömrün var ve bir gün daha yakınsın ölüme..
Bize bir ömür lazım vefatımızdan sonra, çünkü bu ömrümüzü umutlanmakla geçirdik.
Baba dediğin zaten yarım kalmış bir kelimedir. Babalar hep yarım kalır.
·
35 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.