Çabuk unutuyoruz her şeyi ve kaybediyoruz bizi insan yapan bir çok şeyi…
Mesela;
Vefalıyız ama bir yalnış görene kadar,
Değer veriyoruz insan,eşya, herşeye, ama yerine daha değerlisini bulana kadar..
Önce düşünmeden konuşuyoruz,
Konuştuktan sonra düşünüyoruz…
Hayata insanlara sığ bakıyor derine inmeye gerek duymuyoruz,
Derine inmek sorumluluklarımızdan kurtarıyor çünkü..
Hâl’den düşmeden hâl’den anlamıyoruz,
Başa gelmeden başına gelmişe sadece bakıp geçiyoruz..
Dua etmek için milyonlarca sebep varken,
Biz derde düşünce paçalar tutuşunca sadece dua ediyoruz..
Yetinmeyi unuttuk,
Ekmeği buluyoruz şükretmek yerine tazesini, tazesini bulunca da yanına başka şeyler arıyoruz…💫