Kırık bir hüznü vardı ay'ın bu gece, öylece duruyordu göğünde ,benden zarar gelmez diyordu adeta. Gözlere nam salarken parıltısıyla , bir yandan karanlığımı aydınlatıyordu. Kabullenişi giymişti , sakinliği seçmiş gibi ağlayan bir çocuk edasıyla kollarını büzmüştü. Ama huzurluydu yüzü , ben görevimi yaptım , parlamaktayım diyordu. Yıldızlardan bihaber kendi tahtında oldukça güçlü görünüyordu , yalındı.. tıpkı her insanın olması gerektiği gibi.. göğe bakalım mı bu gece , ay'a bakalım mı..