Ama sen -şimdi düşünüyorum da- çok uzaklarda-sın, aşılması zor yüzlerce, yüzlerce kilometre ötedesin.
Bilmediğim bir yaşamın içindesin, yanında başka erkekler var, belki de gülümsüyorsun onlara, geçmişte bana gülümsediğin gibi.
Beni unutman için, birazcık zaman yeterli oldu.
Belki adımı bile ansımayı beceremiyorsundur şimdi. Artık ben senden çıktım, sayısız gölgelerin arasına karıştım. Oysa ben hep seni düşünüyorum ve bunları sana söylemek de hoşuma gidiyor.