Bizim gibi nice insanlar vardı, bir çeşme başında oturdu, dinlendi, sonra gözlerini kapayıverdi. Kimi mertlikle, kimi kuvvetle dünyaya hükümdar oldu. Ne ki aldıkları yerler hep geride kaldı. Süleyman peygamberi düşün. Mal-mülk, güç-erk, her şey ondaydı. Tahtını sabah-akşam rüzgârla taşırdı. Peki, şimdi o taht ve sahibi nerde? Asıl mutlu kişi şöhretini ilmiyle adaletine borçludur. Gelen, gider; eken, biçer. İnsana iyi yada kötü bir ad kalır geride. Düşmanının minnet ederek etrafında dolaşması; kanının, eteğine bulaşmasından daha iyidir.
Sayfa 39 - Cemşid ve Çeşme Taşı HikayesiKitabı okudu
·
60 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.