Kalemimden geceye dökülen şiir
Sarılmak, güvenli bir limandı benim için.
İçimi açmak, duvarlarımı yıkmaktı.
Ve
Aşka kalbimin odasında sıcacık bir yer vermekti.
Anlaşılmak, ruhuma dokunan bir umut ışığıydı.
Beni pişmanlıklarımdan uzaklaştıran, keşkelerimden sıyıran, hatalarımla barıştıran bir ışık.
İnanç, beni yeni bir hayatın varlığına doğru götüren, yolumun yoldaşıydı.
Güvenmek, teslim olmaktı kuşkusuz,
Bedenimi ruhumun kollarıyla saran kuytu yerde saklı olan kanatlarımdı.
Huzur, içimi sıkan kasvet kumaşının bağlarını gevşeten bir kuştu.
Kanatları eskiden de kırıktı şimdi de kırık.
İyileşmek, geç gelen bir mevsimdi aşkın tırnaklarına takılarak yeniden hastalanırdı.
Tıpkı benim gibi...
Bibliofila ✍️🖤
·
117 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.