Bedenim,sesim, yüzüm, varlığım silinmişti belki de.
Hatta bir ihtimal hiçbir zaman varolmamıştı da.
İçimde ki bahçeme aldığım bütün çiçek ve kuşlar bir gün ölüp , solup çekip gitmiş olacak olsalar bile ruhları her zaman bahçemin içinde ebediyen kalacaktır.
Ruhum da öyle , her daim yaşayacaktı dokunduğu her bir ruhta.
Çünkü ruhlar ölümsüzdür.
Dokunduğunda ve dokunulduğunda insana muhakkak hayat verirdi.
Hayata gelmek bile temelde sancılıdır , göbek bağın kesilir,nefes aldığın elementler değişirdi.
Dokunmak ve dokunulmak kimi zaman acı da verse bu muhakkak ki bir yarardı yarın ki günlere. Ruhsal doygunluk için bir güçtü.
Ve ben dokunduğum ruha onların olanı verdim hep.
Ve benim ruhuma dokunanlarda benim olanı verdiler bana.
Kâh gözlerimizi kapatıp kaçtıklarımızı,
Kâh ihtiyacımız olanları.
·
77 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.