Şimdi bünye kendini farklı bir biçimde düzenliyor. Bir bulutum, merkezi bir nesne etrafında dönüp kalmış, bir armut biçiminde, benim olduğumdan daha sert ve daha gerçek ve yarı saydam ambalajı içinde kırmızı parıldayan. İçinde bir boşluk var, gece vakti gökyüzü kadar büyük bir boşluk ve karanlık ve bunun gibi bükülmüş, siyah, gerçi siyahtan çok kırmızı. İçinde yıldızlar kadar sayısız ışık noktacıkları şişiyor, pırıldıyor, patlayıp büzülüyor. Her ay bir dolunay var, kocaman, yuvarlak, ağır, bir kehanet. Geçiyor, duraklıyor, devam ediyor ve gözden yitip gidiyor ve umutsuzluğun açlık gibi, bana bana doğru geldiğini görüyorum. Böylesine hoş hissetmek, tekrar, tekrar. Yüreğimi dinliyorum, dalga dalga, tuzlu ve kırmızı, sürekli devam ederek, zamanı belirleyerek.
Sayfa 103 - Doğan YayıncılıkKitabı okudu
·
91 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.