Vakit geçiyor, zamanımız kısalıyordu. Her geçen gün bizden anılarımızı, anlarımızı alıp götürüyordu. Gördüğüm manzara, bir kaç kişinin oturduğu bir kamelyadan, yemyeşil ağaçlardan ve ahşap köprülerden oluşuyordu. Geriye dönüp yoluma devam ederken aşağıda, beton bir köprünün altından akan suyu farkediyorum. Akan su, şehrin gürültüsü içerisinde bile duyabileceğiniz bir ses ile hayatın akışında yerini alıyordu. Soğuk bir hava vardı. Mevsim bahardı. Aylardan mayıstı. Ancak ne mevsim ne de aylardan mayıs olması bu soğuğa engel olamıyordu. Köylerine ve yaylalarına yağmış olan kar, şehrin merkezinde de soğuk bir hava estiriyordu. Yol uzadıkça adımlarımıza hız veriyorduk. Oysa insanoğlunun katettiği yol uzadıkça adımları yavaşlar. O yol uzadıkça varlığına eklenenler ve varlığından eksilenler olur. Bazen şikayet eder oluruz kalabalıklardan. Kaçarız sakinliklerin olduğu yerlere. Aslında bizi rahatsız eden o kalabalıklar değil; onlara uyum sağlayamamaktır. İşte o zaman yorar bizi kalabalıklar. Yorulma insanoğlu, hayat, her rengiyle, dört mevsimiyle, yağmuru, karı, fırtınasıyla şimdilik var. Kıymet verdiğin ne varsa senin varlığınla bir bütün. Varlık, olunca yokluk senden geriye de biriktirdiğin iyi veya kötü ne varsa anı olarak yad edilecek. Ne konuştun, ne yaptın, ne verdin ve ne aldın? Bunlar ete kemiğe bürünecek. Kolay değil güzel insan olmak, kalbi çocuk kalmak. Ve kolay değil senin için güzel konuşacak insanlar biriktirmek. Nedir insan tabiatı? O, doğuştan iyi veya kötü müdür yoksa hayat şartları mıdır onu iyi veya kötü yapan. İyi veya kötü neye göre? Sen ne kadar iyisin ki bir başkası için iyi veya kötü diye kıstaslar belirleyebiliyorsun. İyilik veya kötülük dilde mi, gönülde mi, yapıp ettiklerinde mi? Nedir hayatın akışında seni yönlendiren? Aklın mı kalbin mi? Sonu gelmeyecek olan peşi sıra sorular. Sokakta gördüğün mendil satan bir çocuk, uzatır sana mendili ve almanı ister. O anda mendile ihtiyacın olmasa da cebinde olanı veya olanın bir kısmını tutuşturursun eline ve mendili de almadan gidersin. Kalbin buna sevinsin istersin. Hayatta sonu gelmeyen güzellikler ve bu güzellikler arasından yaptığın seçimler. Başkasının mutluluğu için zannederek kendin için yaptıkların.
İyi niyet, merhamet, vefa, vicdan; kalpte yaşayan hane halkı olmalı ki iyi insanlar ve gerçek iyilikler yaşamımızın parçası olarak varlıklarını sürdürsün.
14.05.2024
Mümine SARIGÜL