Alarmınızı sabah her zamankinden 10 dakika öncesinde kurun. Telefonu bırakın ve asla elinize tekrar almayın. Yatakta oturun, kapatın gözünüzü. Bugün nasıl hissettiğinizi anlamaya çalışın. Sonra o hissi koruyun. Hiçbir iltifatta, hakarette sizin o hissinizi değiştirmesin
İnsanın kendi merkezinde olması böyle bir şeydir. Birini düşünün, işte arkadaşı çok mutsuz, onla mutsuz oluyor. Arkadaşı evlilik teklifi almış, onla heyecan duyuyor. Eve geliyor babası bir şey diyor,onla hayal kırıklığı yaşıyor. Soruyorum, bu insan ne zaman kendi gibi hissediyor?
Birçoğumuz böyleyiz işte. Kendimize ait bir merkezimiz yok. Hiçkimsenin heyecanını paylaşmayın demiyorum. Ama kendinize ait bugünün bir enerjisi olmalı. Onu korumakla yükümlü olmalısınız. Bu olmazsanız gününüz başka kişilerin hislerine bağlı kalır. Sabahlar önemli, ne hissettiği
Ne hissettiğinize karar verecek bir vaktiniz olmalı. Bu yüzden bunu sabah yapmalısınız. Sadece kendinize nasıl hissediyorsunuz sorun. Yatakta gözünüz kapalı en azından 2-3 dakika bir hiçlik yaşayın. Sonra nasıl hissedeceğinize karar vermek isterseniz, bu da serbest
Başka insanların hislerine bağlı yaşamak, başka insanların hayatlarını yaşamakla eşdeğerdir.
"Hiçlik" kıymetlidir. Hem de çok kıymetli. Sabahları hiçliği yaşarsanız, ömrünüz değişir. Hz Mevlana derki; İnsanın çömlekten farkı olmamalı,nasıl ki çömleği ayakta tutan dışındaki biçim değil,içindeki boşluk ise,insanı ayakta tutanda benlik zannı değil hiç'lik bilincidir.