“Evet psikolog haklısın,ama şunu söylemeliyim ki insan kendi başına gelen kötülükleri,bir şekilde sineye çekiyor.Belki de unutuyor.
Ama…
Duraksadı kızarmış yeşil gözleriyle gözlerimin içine bakıp duraksadı.
“Başkalarına yaşattığın sıkıntıları unutamıyorsun.Vicdanlıysan,buna müsade etmiyor zaten.
Evet,mahkûm birisiyim.
Evet,belki de kötü şeyler yapmak zorunda kaldım.”
Her tarafı çizik sargılı parmaklarıyla oynamaya başladı.Başını öne eğerek,
“Kötü biri değilim psikolog.Bundan eminim.”
Yutkunamadım.Başkasının cinayet suçunu kabul eden,yaşadığı hayat Cehennem olan,Kimsesiz bırakılan,Uyuşturucu satmaya zorlanan,ruhsal ve fiziksel olarak şiddet gören,hamileyken kuma getirilip kapıya konulan,kuması tarafından kocası öldürülen,evde baygın bir şekildeyken gözlerini açtığında kocasının ölümünden zanlı görülüp içeri alınarak çocuğu elinden alınan ve kurtuluşu mapushanede bulan
Otuz yıldır içeride yaşayan madde bağımlısı çaresiz bir kadının hikayesiydi bu…”
·
135 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.