Ruhuma hayat veren bir damarı aradığım bu günlerde
Damar damar üzerine geldiğinde bir değil bin canım acıyor
İstemsiz çığlıklarım sitemkar öfkelerim
Çıban misali vücuduma nüksediyor
Yalnızlığıma kattığım anlam gün geçtikçe mana buluyor
Korkuyorum bazen;
Sınırlarıma çizdiğim kırmızı rengin koyuluğu günbegün artıyor
İnancımı yitirmekle, umudumu yaşatmak arasında gidip geliyorum
Hem yorduğumu hem de yorulduğumu farkediyorum
Hem de kimsenin yormadığı kadar..
Lakin değişik bir gülümseme var kalbimde
Huzurun renkleri yapıştı üzerime
Everestini yaşıyorum cümbüşü alemimde
Varlığımı kutsar gibi uyanıyorum her güne
Ümit benim damarlarımda dolaşan rengin adı
Hem de kimsede olmayan bir renk...
10/8/2023
Pınar PEKĞÖZ