Nefes almaya bu kadar az talip olduğum bir zaman dilimi hiç olmamıştı. Hiç yaşamamıştım daha önce böylesi hengameler silsilesi.
"Yaşadığın ömürden keyif almadığın sürece, ölsen ne, kalsan ne..." deyişinin vücut bulmuş haliyim. Damarımda dolaşanın kan olmadığını sadece bilmekle kalmıyorum artık, hissediyorum ve yaşıyorum.
Bir köşeye atılıp unutulmuş bir kitabım şimdi. Sayfaları gibi sararıyor benzim. Dönülmeyecek o yolculuğa dünden çok daha hazırım.
Uğurlamaya gelecek mi acaba?..