Yalanlarıma sürekli inanırdı.
Balıktı çünkü o. Ne dersem diyeyim, inanması gereken, aptal bir balıktı. Gitsem bile, geri geldiğimde bana olan öfkesini otuz saniyede unutması gereken, turuncu bir balık... Her otuz saniyede bir bana tekrar tekrar aşık olması gereken, küçük balık... Ama atladığı bir şey vardı. O balıksa bile, ben okyanustum.
Ve okyanusların dalgaları ne kadar uzağa gitse de, mutlaka geri dönerdi.
Sayfa 418Kitabı okudu
·
49 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.