Gönderi
“Sevdiğin insanlar, seni incitmesin yolunu en iyi bilenlerdi.”
.
“Belki de umut korkunun öteki yüzüydü.”
.
Farklı dinlerden, farklı ırklardan bir grup insan hepsinin ortak noktası Hindistan için vize başvurusunda bulunma amacıyla sıra beklerken bir depremle tutsak oldukları vize ofisinde bir hayat paylaşmaya çalışırlar be umutla korku arasında hayata tutunabilmek için hayatlarında gerçekleşen en az ‘Bir Müthiş Şey’ den bahsederek kurtarılmayı beklemeye karar verirler. Hikaye de burdan sonra başlar her bir karakterin bir anısında kayboluyoruz sayfalar arasında dilinin sadeliği okumayı hızlandırıyor. Bazı yerlerde kişilerin anılarını bir dış ses anlatıyormuş gibi kaleme alınması garip hissettirdi ancak hikayelerin sonunu merak ettiğim için elimden bırakamadım. Yine de havada kalan çok şey oldu benim için daha devam etmeliydi diye düşünüyorum. Müslümanlık tanımını şiddetle yan yana koymayan bir yazarla karşılaşacak mıyım o da ayrı bir merak konusu…
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.