Bu kitab Tolstoy’dan oxuduğum üçüncü kitabdır.
Müəllifin ölümündən 1 il sonra nəşr olunmuştur.
Tolstoy’un bu hekayəsi 1880 ildə Domna adlı gənc bir qadına qarşı hiss etdiyi cinsi ehtiras təməl alan yarı otobiyografik , öz həyatına bənzər bir hekayədir.
Hekayədən anladıqım mesajlar.
- Nəfsin güclü olması.
- Bəzən Ona qalib gələ bilməməyimiz.
- Əksinə Onun bizə qalib gəlməsi.
- Şeytana uymağımız
ama mənim fikrimcə Şeytan elə biz özümüzük.
Şeytan bizim düşündüklərimiz, istədiklərimiz, Şeytan bizim Nəfsimizdir.
Və biz bunları yenə bilmədikdə Şeytan bizi yenmiş, bizə qalib gəlmiş olur.
Hekayənin baş qəhrəmanına isə gəldikdə.
Onun başına gələn hadisələr dərs çıxarmalı, ibrət götürüləsi hadisələr idi.
Bu gün bu saat minlərlə cütlüklər, ər-arvadına arvad-ərinə xəyanət edərək isti ocağlarını,yuvalarını dağıdırlar.
sahib olduğları o qədər gözəl, dəyərli nemətlərə naşükürlük edirlər.
Təssüflər olsun ki İnsanlar həqiqətən də doymur.
