Ve sonunda okudum. Okudukça bir piksel boyutuna kadar indim. Evrenin büyüklüğü karşısında insanın nutku tutuluyor. Ne diyebilirim ki! Bu soluk mavi noktada kendimizi anca avutuyoruz ve bekliyoruz… yaptığımız şey beklerken oyalanmak bir şeylerle… fakat birileri böyle değil. Merak ediyorlar ve bize böyle muhteşem kaynaklar hazırlıyorlar okumamız, öğrenmemiz ve ufkun sonunun olmadığını anlamamız için..
