"Şeytan evvela şüpheyi kalbe atar. Eğer kalp kabul etmezse, şüpheden şetme (çirkin söze, kötü düşünceye) döner. Hayale karşı şetme benzer bazı pis hatıraları ve münâfi-i edep (edep dışı) çirkin halleri tasvir eder.
Kalbe 'Eyvah!' dedirtir, ye'se (ümitsizliğe) düşürtür. Vesveseli adam zanneder ki, kalbi, Rabbine karşı sû-i edepte (edepsizlikte) bulunuyor. Müthiş bir halecan (kalp çarpıntısı) ve heyecan hisseder. Bundan kurtulmak için huzurdan kaçar, gaflete dalmak ister."
(Sözler, Yirmi Birinci Söz)