Zamanin kiyisinda yitirdigim sonsuzlugumsun sen. Karanlikta kaldi bir yanim. Diger yarisina muhtactim halbuki. Olmadi. Yapamadim. Kaybettim bizi. Her gecen gun biraz daha suruklendim. Senden bagislanma dilenmiyorum, sana yasattiklarimdan sonra bunu asla isteyemem., bu hanceri ben soktum yuregine,ama en cok da kendi yuregime. Hatiralarimda seni daha fazla yasatamadim ben. Baska yuzlerde bulmaya calistim,baska nefeslerde kokladim suretini. Baska tenlerde avuttum hasretini. Pjsmanligim hukumsuz,nefretim sonsuz kendime. Bir af dilenisi degil bu,cunku ben kendimi asla affetmeyecegim.
Sayfa 79 - InkilapKitabı okudu
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.