Ne yapıldıysa küçümsediniz. Ama ile başlayan cümleleriniz batsın. Keşke müslüman'ım diye dolaşmasanız ortalıkta. Din kardeşi falan değiliz. Aynı ortamda aynı havayı solumak azap gibi geliyor artık içimizdeki ikiyüzlülerle. Eskiden, büyüklerin İslam'ı çok dar bir kalıpta değerlendirdiklerini düşünürdüm. Namaz-oruç- Kur'an-ı Kerim'i okumaktan (anlamaya çabalamaksızın) ibaretti onlar için din. Ta ki Gazze'de yaşananlara yakından şahitlik ettiğimiz bu günlere kadar. Şimdi anladım ki büyükler değilmiş sadece, dini beş parmağa sığdıranlar. Yaşıtlarımız, hatta yakınlarımızmış. Namaz kılmanın farz olduğu kadar, boykot yapmanın da farz olduğunu anlatamadık biz. Ya da birileri anlamak istemedi. Zulme sessizlik zalime cesarettir dedik, ama sesimizi duyurmaya çalıştıklarımız zalime finansal destek sağlayan sağırlardı. Ne denir bilmiyorum artık.
Gazze'de kardeşlerimin oluk oluk kanı akarken, Buradaki kalleşler konfor derdinde. Ben bunu kabullenemiyorum.
Bu yaşıma kadar duruşum hep net oldu, biiznillah son nefesime kadar da öyle olacak. İnsanım ve benim de yanlışlarım var, ama zulme karşı duramayacak kadar haysiyetimi yitirmedim hiç. Bu işin bahanesi yok.
Bizler bu çetin günlerde "atılan bir slogan dahi kutsaldır" derken, yapılan her eyleme bir kulp bulan, kardeşlerimiz için bir yorum yapmaktan dahi aciz, boykot yapmayacak kadar iradesiz kim varsa bu gün beni takipten çıkarmasını, mümkünse tüm sosyal mecralardan engellemesini, ola ki yolda karşılaşırsak yüzünü başka yöne çevirmesini istiyorum.
Kemalistler de dahildir.