Artis tabi bir yandan da. Mi konem mi konem, de bana nere konam?
Hüsn-ile gönlüm alan dilber-i ra’nâ sensin
Beni âşüfte kılan şûh-ı dil-ârâ sensin
Leb-i la’lünle sana dil viren âşüftelerün
Hakdan itdükleri cân-ıla temennâ sensin
Nakşı dil-keş sanem ü hüsn-ile reşk-i büt-i Çîn
Deyr-i hüsn içre bugün yine nigârâ sensin
Türk çeşmünle be kâfir yine âh ikide bir
Eyleyen mülk-i dili göz göre yagma sensin
İy perî hâlet-i ‘aşkunla idüb dîvâne
Eyleyen Nazmîyi bir ‘âşık-ı şeydâ sensin