Katip Bartleby 'in kullandığı ve kitabın ana doktrini olan bu cümle, modernitenin en derin sorununu dile getiriyor. İnsanın "tercih etme" hakkının sessiz bir şekilde elinden alınması üzerine aslında insan zincirsiz bir köleye dönüşür. Bu sessiz istila karşısında aynı şekilde sessiz bir protestocu katip. Yapmamayı tercih edebilecek kadar insan kalmak için çalışan üstün bir ruh. Kapitalizmin göbeğinde wall street'te geçiyor ve bu ele veriyor kendini. Katip, etrafında ne olursa olsun insan kalmakta ısrarcı, hayal kuruyor düşünüyor. Bu zamanlarda çalışan insanların kaçı bunu yapabiliyor "insan" kalabiliyor? Hikayedeki diğerleri zincirlerini şakırdatırken o sessiz ve asi ruhu ve aklıyla yani insanı insan eden o yüce özellikleriyle vakit geçirecek kadar özgür.
