Hayatım boyunca sadece kendi kafamın içine hapis hissetmemiştim. Bulunduğum şehir de benim hapisimdi. Zihnime, düşünmek istemediğim ve düşündüğüm takdirdebeni içten içe yiyip bitirecek kadar zehirli düşünceler hapsolmuşken; yaşayamadığım, sadece nefes alıp verdiğim o şehire umutlarım ve hayallerim hapsolmuştu, yağmurlu bir gece yarısında.