Vebalı sözler işitiyor kulaklarım... ''bu adamlar sallanmalı'' Ben, bir çığlık gibi donatırsam evini, zihnini; pranga misali taşırsın ölmüş bedenimi. Ve titrersin, en keskin sıcakta; anlarsın, zevkine öldürülmüşlerin katliam gibi esen cesaretini.
Dökülürse kangren soğuklar
Tatlı acısıyla bedeninden, ansızın
Yüreğin yansa da umurumda değil
Bilmeni isterim.
Ve renkli renksiz vitraylar
Taşırsa kırılmış kanadını, kolunu
Kopararak etinden...
Bilirim, çektiğin cefadır sevdiğim...
Sen, sefa güderken apansız
Öylesine, istemem gerçi
Değerini bilmeden huzurun
Çilesiz yaşamanı;
Önce sefil bir hayat sür,
Ardından kör kurşunlarla donan
Sonra sürül, sen
Ebediyete giden bir umut!