Bir başkasının hayatı olsaydı kendi hayatımız, neyin yaşanması gerektiğini nasıl da tereddütsüz söylerdik, "bunu yaşamalısın" derdik.
Ama bir başkasının hayatı değil hayatımız ve biz kendimize "bunu yapmalısın" diyemiyoruz.
Tam tersini yapıyoruz.
Korkuyor muyuz mutluluktan?
Yoksa yaşanmamış olanları yaşanmış olanlardan daha mı fazla seviyoruz?
"Ona sevdiğimi söylemeliydim" ya da "onunla gitmeliydim" dediğiniz anlar yok mu hayatınızda?
Niye demediniz, niye gitmediniz?
Korktuk, değil mi?
Karanlıkta Sabah Kuşları
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.