Bismillahirrahmanirrahim
Esselamu aleyküm değerli kardeşlerim.
Elhamdülillah Kur'an'ı Kerim mealini ikinci defa bitirmiş oldum Allah'ın izniyle.
Bir haftadır inceleme yazmayı düşünüyordum ve nasıl yazabilirim diye sürekli düşündüm.
Ayetleri göz önüne getirdim, inceledim Rabbimin verdiği kadarıyla idrak etmeye çalıştım.
Lakin ben şunu dedim kendime evet bu kitap kâinatın hak kitabı ve sadece bir yaratının kelamı.
Yazılacak çok şey vardı nefsimize ağır gelecek yerleri, görmezden geldiğimiz noktalar vs.
Ama koskocaman bir hakikat var bu bunu hiç kimse ne inkar edebilir nede görmezden gelebilir.
كُلُّ نَفْسٍ ذَٓائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ اِلَيْنَا تُرْجَعُونَ
Her canlı ölümü tadacak ve sonunda dönüp huzurumuza geleceksiniz.
Ankebut 57
Bu hakikat varken neden yokmuş gibi davranıyoruz?
Bunu sorguladım sürekli ve sorgulamaya devam ediyorum.
Sorun nerede?
Bize ağır gelen ne yoksa bu dünyadan kopmak çok mu ağır geliyor?
Bizi en ince ayrıntısına kadar en güzel biçimde yaratmış olan Allah'tan neden korkuyoruz?
Bize zulüm edebilir mi hiç? Asla!
Bu bizim nefsimizin korktuğu bomboş birşey.
Ağır olarak bilinen haramlardan kaçınalım Rabbimizin emirlerini uygulamaya çalışalım, ibadetlerimizi de samimiyetle yerine getirelim gerisi takdiri ilahi.
Neyse lafı daha fazla uzatmak istemiyorum.
Allah'a emanetsiniz, selamün aleyküm..
