Çocuk için ölmüş olmak, gitmiş olmak demektir (Freud), yani ayrılmış olmak -ve bu da doğruca ilksel travmaya bağlanır. Yani çocuk bilince özgü ölüm tasavvurunu kabul ederken, bilinçdışında ilksel ayrılışla özdeşleştirir onu. Dolayısıyla, çocuk istemediği bir rakibin, örneğin kendisini rahatsız eden yeni bir kardeşin ölümünü dilediğinde, bu yetişkinler için kaba bir şey gibi görünebilir ama aslında bizim rahat bırakılmak istediğimizde "git başımdan" dememizden pek de farklı değildir. Hatta bu tür konuşmaların kökünde yatan anlamı çocuğun çok daha iyi kavradığını da görürüz bazen. Örneğin, kendisini rahatsız eden kardeşine nereden geldiyse oraya dönmesini söylediğinde, çocukların geldiği yer hakkındaki belirsiz hatırlayış sayesinde gayet ciddi olabilmektedir. Demek ki ölüm düşüncesi baştan itibaren bilinçdışında güçlü bir haz etkisi yaratan anne karnına dönme fikriyle örülmüştür. Bu haz arayışı bütün insanlık tarihinde, ilkel cenaze törenlerinden ruh çağırma seanslarına kadar çeşitli adetlerde sürüp gitmektedir.
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.