Güneşi içtik hep avuç içlerimizden kana kana
Sazımız sözümüz pınarından aldı rengini
Ve şahit olduk sükûnetle
Güneşler hep battı ikindi akşamları
Hiç beklemedi ama baygın sevdalılar sabahı
Doğmasını güneşin ve ısıtmasını gönülleri
Işık budadıkça fışkırdı keskin sevdalıların dalları
Gürbüz bir akın ile her künde üstüne künde
Sudan toprağa saçıldılar baharı görmüş gibi
Sevdalılar keskin ve yılgısız ormanları oldu güneşin
-Yeşil