Juan'lığını nerdeyse kaybetmek üzere olan zavallı Don Juan; iki kadın arasında, kurtarıcı meleğiyle ifriti arasında, birinden öbürüne titreyip sallanıp duruyordu. Arkasında Rachel vardı, önünde Berta; ikisi de onu ileri itiyor, kakışlıyor, mahmuzluyorlardı. Nereye? Hangi istikamete? Don Juan onların, kendisini felakete sürüklediklerini, uçurumdan aşağı yuvarlamak istediklerini seziyordu. Don Juan onlarda yok olacak, onlarda mahvolacaktı. İkisi tarafından bir o yana, bir bu yana çekiştirildiğini hissediyor, ellerinde parçalanmaktan korkuyordu. Hazreti Süleyman'ın tahtı önünde birbirleriyle çekişen iki ana arasında kalmış çocuk gibiydi sanki. Yalnız bilmiyordu, ikisinden hangisi, Rachel mi Berta mı, onu sağ salim almak, öbürünün elinden kurtarmak, ikisinden hangisi onu parçalatmak ölüsünü görmek istiyordu. Berta'nın dipsiz, bucaksız bir denize benzeyen duru mavi genç kız gözleri onu derinlere çekiyor; Berta'nın gerisinde yahut daha doğrusu yanında, daima bitişiğinde Rachel'in, dulun, uçsuz bucaksız, yıldızsız bir gece gibi kendisini kuşatan, aynı uçuruma doğru iten karanlık, siyah gözlerini görüyordu. (İki Ana)
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.