Montaigne sanki şöyle demektedir :
Neden böylesine ciddiye alıyorsun bütün bunları? Neden içinde yaşadığın zamanın saçmalığının ve vahşetinin kışkırtmalarına kapılıp hepsine boyun eğiyorsun ? Bütün bunlar senin yalnız tenine dokunabilir , ama özüne asla işleyemez. Dış dünya senden hiçbir şey alamaz ve aklını da, sen kendin karıştırmadığın sürece , karıştıramaz . “Sağduyu sahibi insanın kaybedecek hiçbir şeyi yoktur.