bütün ruhu yara olmuş gibi sızlıyordu içi. her duygu, her düşünce, her inanç daha ortaya çıktığı anda o yaraya değip içini ağlama isteğiyle doldurarak acıtıyordu. uyumak, unutmak istiyordu, o anda o kadar yalnız ve öyle çaresizdi ki bu uyku ölüme dönüşse ve bir daha uyanmayacak olsa bundan şikâyet etmezdi, bunu derinlerinde hissediyordu.