Kralın bile kıskandığı kadar beyaz, muhteşem bir atı olan çok fakir bir ihtiyar varmış. Kralın bu ihtiyara at karşılığı teklif etmediği zenginlik, şan, şöhret kalmamış lakin ihtiyar hiçbir zaman bu teklifleri kabul etmezmiş.
“Bu at, bir at değil benim için... Bir dost... İnsan dostunu satar mı?” dermiş hep.
Bir gün uyandığında atın yok olduğunu