Cumhuriyet döneminin övüneceği bir yapı yoktur.
Eski dönemdeki mimari eserlere, taşın işlenişine, cami ve köprülerin inceliğine bakın.
Bir de günümüzdekilerin ruhsuzluğuna, gelip geçiciliğine... Bence bu, şiirin hayattan çekilişiyle, meydanın yoz adamlara kalışıyla doğrudan ilgilidir. Diyorum ya, kapitalizmin sirayet etmediği alan kalmadı. Bu, şu anlama da geliyor: Sömürenlerine, yani soyguncularına özenen ve benzemeye çalışan, şahsiyetsiz bir yığınız artık. Şair toplumdan ne almışsa, onun topluma vereceği şey de odur. Böyle bir ortamda şiirin, sizin ifadenizle güçlü bir söylem edinmesi imkânsızdır. Edinse de, onu duyacak, etkilenecek bir kitle günümüzde yoktur.
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.