Saraya girer girmez, III. Murat'ın ilk işi beş kardeşini boğdurmak olmuştur. III. Mehmet (1595-1603) ise, on dokuz kardeşini öldürtmüş ve şehzadeleri vali atama adetine son vermiştir. Onları haremde, sonradan "kafes" diye bilinen özel bölmelere yerleştirtmiştir. Şehzadeler kafesten ayrılamaz, çocuk sahibi de olamazlardı. Sürekli olarak idam korkusu ile yaşamaktan çoğunda ruhsal bozukluklar belirmiştir. 11. Süleyman ( 1687- 1691 ) , tahta çıkmak üzere çağrıldığın da kendisini kafesten almaya gelen saray görevlilerine, "Ölüm fermanım çıkmışsa söyleyin. Namazımı kılayım da aldığınız buyruğu öyle yerine getirin. Çocukluğumdan beri, kırk yıl hapislik çektim. Hemen ölmek, her gün biraz ölmekten yeğdir. Tek bir nefes için ne korkulara katlanıyoruz!" diye ağlamıştır. Padişah, kafesten güçlükle alınıp tahta oturtulmuştu.