Kapıdan içeri bir centilmen gibi girer yalnızlık, gözleri hem sana, hem bize dönük.
Asla unutma geçmiş mahkumluk değil, bir derstir yalnızca anlayana, hele ki ömür boyu müebbetlik hiç değildir.
Herkes, kendi yalnızlığının hemfikir mağdurudur, belki de tam teşekküllü haini, kim bilir?!
Hatırla bak, avuçlarımın içi dua için uzanıyorken Allah'a, bu satırları mevcut bir savaşın ortasında cepheden yazıyorum, sulu sepken yağıyor burası o meczup Şehir.
Şimdi, hemen kalk yerinden gönüllü yalnızlığını da alıp yanına sığınağa indir, sonra kapatalım bu konuyu!