Öyle eskisi gibi heyecanlanmıyorum yüreğim
Gün be gün biraz daha kayboluyorum galiba
Arkama dönüp bakmaya cesaretim yok
Güzel günlerin üzerine örten karanlıklar korkutuyorlar beni
Ve sensizlik tarifi imkânsız bir hal alıyor
Üşüyorum sonra parmak uçlarıma kadar
Bilmem sensizliğin hangi nöbetinde can vereceğim
Kavuşmanın anlamını bakıyorum sözlüklerden
Umut ediyorum ve sonra
Ayrılık kelimesi başı çekiyor kendince
Bir şeyler anlatmak istiyor dediğim zaman
Bir çok şeyi alıp götürürken bıraktıkları da var elbet
Ağıran saçlarım, donuk bakışlarım sadece bir kaçı
Sahi bir insan bu denli de hasta olabilirmiş demek
Ruhunu bedenini aklını fikrini kaybeder
Geri kalan da zaten yaşamaksa eğer
Dokuz tahtanın altına girmeye daha çok değer