Tam 40 sayfa boyunca kahramınmız Salomonsohn’un çektiği acı git gide artarken okurken benim de iç sıkıntım sürekli arttı. Yaşlı adamın kızının başka bir adamla beraber olduğunu düşündüğü andan itibaren yavaş yavaş kuruntuları artırıyor. Devamında da önce ailesi, sonra toplum ve en sonunda kendisi ile bağlarını kopartıp yabancı haline geliyor. Kitabın sonunda insan “oh be kurtuldu” demek zorunda hissediyor. Ne kadar acı, bazen insanın kendisi için düşünebildiği tek çözümün ölüm olması.
