Romantizm içerir!
Öncelerden çok mu duygusal bakıyorum acaba diyordum ama artık gerçekten öyle olduğuna emin olduğum bir durum var.
Kitaplar bana umut veriyor.
Her zaman böyle ama özellikle kendimi kötü hissettiğim, umutsuz olduğum, hiçbir şeyin eskiyle aynı olmadığını en derinlerde hissettiğimde, kitaplar bana eski bir dost, doğup büyüdüğüm bir yuva gibi gülümsüyor.
Neden, bilmiyorum. Ama onlar benim gerçekten dostlarım. Çok klasik gibi göründüğünün farkındayım ama gerçek bu.
Bırakın hayattan, kendimden bile sıkıldığım ve uzaklaşmak istediğim zamanlarda bile yine kitaplarım benimle olsun istedim. Tabii bu sadece kitaplar için geçerli değil. Sevdiklerim ve doğa da var bunun içinde.
Ama şu an meselemiz kitaplar.
Ben onlarda anılarımı, sevinçlerimi, mutsuzluklarımı saklıyorum. Onlar beni çok iyi tanıyorlar. Ve paylaştığım ne varsa, hepsini ağzı sıkı, vefalı bir dost gibi gizli tutuyorlar. Öyle ki benim bile unuttuğum şeyleri onlar bana hatırlatıyorlar.
Bak diyorlar, sen bu zamanlar böyle düşünüyordun, böyle hissediyordun.
Bak, eski Zeynep böyleydi işte.
Ben de şaşırıyorum. Ve diyorum ki;
Gerçekten kitaplar iyi ki varlar!
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.