Yavuz Sultan Selim anlatıyor:
"Evladım! Bir sefere çıkmıştım. Yanımda devrin meşhur âlimlerinden Kemal Paşazâde Hocam da vardı. Birden hocamın atının ayağı sürçtü ve ayağından sıçrayan çamur, kaftanımı baştanbaşa kirletiverdi.
Kıymetli hocamın üzüldüğünü görünce onu teselli etmek için şöyle dedim:
"Ulemanın atının ayağından sıçrayıp bizi boyayan çamur, bizim için şereftir,mübarektir! Bu çamurlu kaftanı, ben ölünce sandukamın üzerine kapatın ki, gelecek neslime bir ibret olsun!"
Lâkin, artık ibret alacak ziyaretçiler bile kalmadı! Nerede o mübarek nesil!
Erkam Yayınları
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.