BU KADAR FAZLA VE bu kadar hızla yaşamanın insanın doğasına uymadığını düşünenlerdenim ben. Şöyle äheste bir hayat ve ağır ağır geçen ya da geçmesi gereken bir zamanda yaşamayı bu hızlı modern zamanda yaşamaya tercih ederdim. Bir şehirden bir şehre gitmek için günlerce yol gidebilirdim mesela. Birine haber ulaştırmak için mektup yazabilir, ulaşması için günlerce bekler ve sonra bir cevap için yine bir o kadar ya da belki daha fazla günü tüketebilirdim. Birini görmek için telefonu sarılıp da görüntülü arama yapmaya çalışmaz, meşakkatini çekip özlediğimi gider görür gelirdim ve gerekirse bunun için bir günümü de verirdim. İnternetsiz, telefonsuz, televizyonsuz, hatta elektriksiz yaşayabilirdim. Tek katlı bir köy evinde hayatımı geçirebilir, suyu tulumbadan hani şu eski içine önce su döküp de basıncı artırdığın ve onlarca kez hızlı hızlı kolu indirip kaldırdıklarından çekebilir, şimdiki gibi her istediğim anda ulaşabildiğim ve onlarca olan değil de zorla ve çok az bulabildiğim kitaplar okuyabilirdim. Bunları yapmaya bunca rahata alışmış benim gücüm yeter miydi ve bu rahatı terk etmeyi nefsim kabul eder miydi bilmem ama bir tercih hakkım olsa sanırım bunu tercih ederdim. Ya da en azından hayal kurmaya hakkım var değil mi? Arif Nihat Asya şöyle diyordu: "Bize bir nazar oldu, Cumamız pazar oldu Ne olduysa hep bize azar azar oldu.

Cenazene Mahalle Bakkalı GelirFatih Duman · Nesil Yayınları · 2020137 okunma

·

15 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Şadiye Bayer