"Şeyhulislâm İbn Teymiyye'den -Allah ruhunu mübarek kılsın- duymuştum. Derdi ki: 'Yûsuf'un (as) Aziz'in karısının kendisi ile ilgili isteğine boyun eğmeye karşı sabı, kardeşlerinin kendisini kuyuya atmaları ve babası ile arasını açmalarına sabrından daha mükemmel idi. Çünkü kuyuya atmaları ve terketmeleri, kendi seçimi olmadan, kendinin o konuda hiçbir kazancı olmadan başına gelen ve kulun sabırdan başka hiçbir çaresinin olmadığı bir hadisedir.
Fakat, günaha karşı sabrı ise, kendi istek ve seçimi ile olan sabırdır ve nefisle muharebedir. Özellikle, ortada 'kabul et' çağrılarını güçlendiren sebeplerle birlikte olursa. Çünkü o, bir defa gençti. Gençliğin günaha çağırması güçlüdür..."
Sayfa 141 - İnsan Yayınları 60