Marteniçka
Portakal ağacının en zayıf dalında duruyor marteniçkam. Sanki birisi benden sonra üç düğüm daha atmış. Kadim bir dost gibi beklemiş beni. Kısa bir öfkem oluyor, “ Umarım olmaz, orada değildir, öyle dememiştir” minvalinde kurduğum her düş hep hüsran. Niye oradasın ki ? O kadar fırtına oldu, dereler denize karıştı, tüneller yıkıldı, dolu vurdu tüm ekinleri. Hiç mi kıpırdayasın gelmedi senin? Bir saniye ben ne dilemiştim ki ?
Sayfa 32
·
118 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.