"Sensiz kaldıktan sonra... Doğrusu şu üç günlük hayata değmeyen bu fedakârlık bana ağır geliyor. Keşke sizi bu defa görmeseydim. Çünkü yavaş yavaş kendimi ümitsizliğe, mahrumiyete alıştırıyordum. Hiçbir şey hissetmiyor, yaşamaktan bir zevk almıyordum. Bütün insanlardan uzak, yalnız hayalinizle yaşamak en büyük tesellim olmuştu. Son ayrılık gününden sonra sizi haklı buluyor, kendimden daha fazla size acıyordum. Siz benim için bütün insanların fevkinde bir mahluk olmuştunuz.
Bu büyük aşkım bütün acılarına, hasretlerine katlanarak sizi taklit etmeye alışıyordum ve büyük bir sabır ve sükunla ne beklediğimi, ne istediğimi bilmeyerek kararsızlık içinde yaşıyordum. Dört-beş ay İstanbul'dan uzaklaştım. Bu seyahatin benim için bir şifa olacağını ümit ediyordum. Ne kadar uzak...
Sayfa 73Kitabı okudu
·
43 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.