"Evim bana; "Beni terk etme; çünkü burada geçmişin ikamet ediyor." diyor. Ve yol bana; "Gel beni takip et; çünkü ben senin geleceğinim." diyor.
Ve ben her ikisine de; "Benim ne geçmişim, ne de bir geleceğim var. Burada oyalanıp kaldığım takdirde, kalışımda bir gidiş vardır; gidecek olursam da gidişimde bir kalış vardır.
Yalnızca sevgi ve ölüm her şeyi değiştirecektir." diyorum. Hayatın adaletine karşı nasıl nankörlük edebilirim, yerde yatanların düşleri hani o kuş tüyü yataklarda uyuyanların düşleri kadar güzel olduktan sonra?"
-Halil Cibran
(Kum ve Köpük, Arkhe Yayınları, İstanbul, 2016, s.63)