Güneşin doğup hayatın kaldığı yerden devam etmesine son birkaç saat... Uykusuzum. Fazlasıyla yorgun. Sanki kalbim bu yorgunluğu daha fazla kaldıramayacak gibi usul usul atıyor. Gecenin bir vakti anlıyorum her şeyi. Sen gittin. Giderken için bir an bile sızlamadı. Çünkü sana "acaba mı?" diyecek hiçbir şey bırakmadım. Seni seviyordum, sana sadıktım. Bir an bile şüpheye düşürmedim seni aylarca, yıllarca. Ben geçmişe dönüp baktığımda hep acaba mı sorusuyla karşılaşıyorum. Seviyor muydun sahiden? Sadık mıydın bana, ilişkimize... bunun farkına varınca içimdeki yük kalktı yavaşça. Ben kendime düşen kısmı yerine getirdikten sonra, senin yaptığın kötülükler beni ilgilendirmiyor. Çünkü gecenin sonunda herkes vicdanıyla baş başa kalıyor...
E.B