***MÜ-KEM-MEL***
GÖNLÜM DOSTA AKIP DURUR
-Ey yarenler tınman bana, ben gene noldum bilmezem.
İlmi âmel sorman bana, divâne olmuşam bilmezem.
-Başka nesne tutmuşam, bildiklerim unutmuşam.
Canımı âşka atmışam, onda ne buldum bilmezem.
-Aklım yitmiş vardı benim, dağıldı fikrim kamusu.
Boşaldım işte doldum veli, ne ile doldum bilmezem.
-Âşkın beni yakıp durur, gönlüm dosta akıp durur.
Devşirmezem ben beni, dembeste kaldım bilmezem.
-Ben aşksızın olumazam, âşk olucak ben olumazam.
Âşktır canımın hasılı, âşka kul oldum bilmezem.
-Sen beni şeyh oldu deyu, benden öğüt isteme.
Ben sanırım ki bilirem, us şimdi bildim ki bilmezem.
-Aşık Yunus sen canını, dost yoluna eyle fedâ.
Bu şeyh ile buldum hakkı, ben artık nesne bilmezem.
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.