Enaniyet ve Ene
Enaniyet,insanın kendisine emanet olarak verilen şeyleri gerçek sahibiymiş gibi algılayıp kendine mal etmesidir,onunla gururlanmasıdır ki enaniyetin anlamı da gurur ve kibirlenmek demektir.
Ene,Maddi ve manevi varlığımız fakat bu varlık bize değildir.Emanet olarak verilmiştir.İnsan bu duygularla Rabbini anlar.!
“Nefsini bilen Rabbini bilir.” kadim hakikatindeki nefs yerine “ene”yi de koyabiliriz.
İnsan; enaniyeti bıraktığı,nefsinin kökende bir hiç olduğunu ve ilahi isimlerin tecelli bir aynadan ibaret bulunduğunu keşfettiği zaman, topyekûn bütün varlığı ve bitimsiz bir çar olmayı kazanır.
Ene,bir ölçektir ama farazi ve hayalî bir ölçek…
Bazı ilahi hakikatleri ortaya çıkarma aleti…
Ene, kendisini sahiplenmekten vazgeçip,benim de bir sahibim var,deyince,görünürde benim yaptığım ve ürettiğim şeyleri hakikatte yapan biri var,bana bunları o yaptırıyor,diye düşününce aydınlanma ve nurlanma yolunun ilk adımını atmış demektir.
-Sen Derviş Olamazsın
·
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.