Annem salonda oturuyor, çay hazırlıyordu. Bir eliyle çaydanlığı, öteki eliyle de semaverin musluğunu tutuyordu, dolu çaydanlıktan taşan su, tepsiye dökülüyordu. O kadar dikkat ettiği halde, ne suyun döküldüğünü, ne de bizim içeri girdiğimizi fark edemiyordu.
Sevilen bir varlığın çizgilerini insan hayalinde canlandırmağa çalışırsa, geçmişten o kadar çok hatıralar belirir ki, bunların içinden çizgileri, gözyaşları arasından görünürmüş gibi, çok silik görür; bunlar hayal
gözyaşlarıdır. Ne vakit annemi, o zaman olduğu gibi hatırlamak istesem, ancak, bana karşı her vakit aynı şefkat ve sevgiyi gösteren kahve rengi gözleri, boynunda, kısa saçlarının kıvrıldığı yerin biraz aşağısın-
da bulunan beni, işlenmiş beyaz yakası, ve daima beni okşıyan, sık sık öptüğüm, nârin, zayıf eli gözümde canlanır, ama kendisini bütün olarak bir türlü tasavvur edemezdim.
·
25 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.