“Bir durabilsem
Külrengi kırlarla külrengi gökler arasında
Yeller eser ve yağmurkuşları öterken,
Ve kimsecikler yokken yakınımda;
Duyumsarken özgür yelin yaladığını yavaşça
Yağmurdan ıslanan yanaklarımı, bilmeliyim
Özgür olduğumu - özümün senin değil, benim olduğunu
Yapayalnız ve alabildiğine özgür!
Çünkü ocaktan yansıyan alevin yumuşacık ışığı
Ve yüreğinde bulduğum sığınak, sevgilim,
Hep olduğu yerde, bu yüzden yakıyor canımı.
Durmak istiyorum dimdik ayakta,
Söndürmek istiyorum gözlerimin ateşini havada,
Ve anlamak istiyorum ne kadarını çekebileceğimi Sırtlandığım yüklerin - istiyorum çabalamak, bilmek.”
Sayfa 177 - Ethel Snowden, Toplumcu Kadın’dan alıntı
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.